Жер шауып, болмайтындай бұл түгесіп, Атының омырауы бұлтты кесіп, Сан озып ғасыр бұдан, бұл ғасырдан Кетсе де, төзу білмей тұр сіресіп. Өзінің заулап тұрған заманында Россияны жетектеген адам бұл да. Жыландай белі үзілген беттей алмай, Тұлпардың тағдыр жатыр табанында. Аспанға өр кеудесі шалқақтаған, Жортуыл аласұрып, жай таппаған, Арасын көк пен жердің жалғаймын деп, Келеді әлі шауып салт атты адам. Осынау уақыт-тұлпар жалында ойнап, Жүйрік ой, шапшаң шабыт, қалың қайрат, Орыстың өз жүрегі жүйткігендей Ұмтылып болашаққа, жаны жайнап.
