Алыс жолдан қатты арып, Азар келген құнанды Қойып едім қаңтарып, Қайрат бұған қуанды. — Құламаймын мұнан да! Деді маған ол күліп. Сосын сорлы құнанға Он түсті ол, он мініп. Алқынып тұр жас құнан, Әкелгенмін терлетіп. Қайрат оның астынан Әрлі-берлі көрді өтіп. Шабын түртіп таяқпен Қоймаған соң жармасып, Қойды құнан тұяқпен Құйрығына «мөр» басып!
