Секiлдi Керқұласы баяғы ердiң, Өзiңнен, тұлпар күнiм, сая көрдiм. Болдырған жануарым жайылсын деп Жүгенiн сыпырып ап қоя бердiм. Өр уақыт өзегiмдi өттi басып, Сағындым, сәйгүлiгiм, жет қыр асып. Жаяумын, Кезi келген салтаттысы Үстiме шаң-тозаңды кеттi шашып... Керқұла, Сағынтпадық қай ұлыңды, Жүрмiсiң жәннат жерде жайылымды? Құранды ер қыр арқанды қажап жүр ме, Бос тартып жiберiп ем айылыңды. ...Арық қып алаң көңiл атырабын, Сағыныш – саумал бұлақ жатыр ағып. Керқұла қайта айналып бiр соқсын деп Жүгенiн сылдыратып шақырамын...
