Мойнына арқан түсіп, күш батпаған, көнбеген жаз – кермеге, қыс – қақпаға, бір асау әлі қашып жүрген сын-ды, құрыққа сол күндері ұстатпаған. Айдаудан, арыздардан, қамалғаннан, қырсыққа қырсық үстеп жамалғаннан, бір «бұзық» әлі бағып жүрген сын-ды сол күндер абақтыдан аман қалған. Қусаң да бұғалықпен, құрықпенен, әккі ұры, әккі асаудай бұғып төмен, бір өлең әлі ұстатпай жүрген сынды Абайдың да қаламына ілікпеген.
